Wolontariusze wykonujący świadczenia na rzecz organizacji pozarządowych muszą być zawsze ubezpieczeni. Jeśli wolontariat trwał nie dłużej niż 30 dni, organizacja pozarządowa sama powinna zapewnić ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) – zgodnie z art. 46 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Oznacza to konieczność wykupienia ubezpieczenia w jednej z firm ubezpieczeniowych (a więc wydatkowania własnych środków na ten cel). W razie wypadku wolontariusza z tego ubezpieczenia pokrywane są np. koszty rehabilitacji.
Natomiast jeśli wolontariat jest świadczony przez okres dłuższy niż 30 dni, wolontariuszowi przysługuje ubezpieczenie na podstawie ustawy z dnia 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach (zwanej dalej w tekście – ustawą). W takim przypadku organizacja pozarządowa nie musi opłacać ubezpieczenia, co dla wielu NGO wydaje się atrakcyjne.
Odwołując się do przepisów ustawy, teoretycznie można ubiegać się m.in. o odszkodowanie z tytułu wypadku wolontariusza, który świadczył „pracę” dłużej niż 30 dni. Jednak okazuje się, że w praktyce uzyskanie tego świadczenia na podstawie ustawy może bardzo często okazać się niemożliwe.
Jakie świadczenie przewiduje ustawa o zaopatrzeniu z tytułu wypadków
; ;
